دو نوع کابل برای نصب دوربین های مدار بسته و امنیتی و ضبط کننده های تصویر دیجیتالی (DVR) مورد استفاده قرار می گیرند: کابل های دارای فیش و کابل RG59. هر کدام از کابل ها مزایا و معایبی دارند که در این مقاله به توضیح این موارد در کابل RG59 می پردازیم.
کابل RG59 دارای یک کابل کواکسیال انتقال تصویر و یک جفت کابل برق 18 گیج در یک غلاف می باشد. کابل RG59  کابلی با پوشش محافظ زیاد می باشد که نسبت به کابل های دارای فیش از عایق بندی بهتری برخوردار است و هم چنین برای فاصله های بیشتر بین دوربین مدار بسته و دستگاه ضبط تصویر به کار می رود. کابل RG59 هم چنین با دوام تر از کابل های دارای فیش یا به اصطلاح PnP می باشند. می توان کابل RG59 را دقیقا به اندازه مورد نیاز برای فاصله بین دوربین مدار بسته و دستگاه ضبط تصویر برش داد. معایب کابل RG59 این است که دارای کابل انتقال صدا نمی باشد و به دلیل نیاز به ابزار خاص برای برش و اتصال هر کابل ، نصب آن به سادگی کابل PnP نمی باشد.
برای نصب سیستم های امنیتی به کانکتورهای BNC برای هر دوربین نیاز خواهید داشت. پس از برش کابل به اندازه مورد نظر، قبل از اتصال دوربین امنیتی به دستگاه ضبط تصویر، باید کانکتور BNC به هر سر کابل متصل شود. قبل از نصب کانکتور BNC ، باید با استفاده از سیم لخت‌کن روکش کابل RG59 را جدا کرد.

هم چنین می توانید سیستم امنیتی با کابل RG59 و کانکتور PT-3 سه اینچی برای هر دوربین تهیه کنید. کانکتور PT-3 سه اینچی برای اتصال کابل برق 18گیج به هر دوربین مورد استفاده قرار می گیرد.  این کار را می توان با استفاده از یک جفت بست سیم برق انجام داد. سیم PT-3 با خطوط سفید سیم مثبت می باشد و باید به سیم 18 گیج قرمز روی کابل RG59 متصل شود. تمام دوربین های امنیتی دارای اتصال برق مادگی می باشند. پس از اینکه PT-3  را به کابل برق RG59 متصل کردید، فیش PT-3 را به اتصال برق مادگی هر دوربین وارد کنید.
اگر سیستم امنیتی دارای کابل RG59 و بدون جعبه منبع برق تهیه کردید باید منبع برقی که از دوربین امنیتی بیرون می آید را به کابل RG59 وصل کنید. برای این کار سیم منبع برق دوربین را با سیم چین و حدود 3 اینچ از کانکتور دوربین ببرید. دو سیم که باقی مانده اند باید به آرامی جدا شده و با استفاده از سیم‌لخت‌کن روکش آن برداشته شود و با بست سیم به سیم برق کابل RG59 وصل شود.